Lach
Hoe of het ging, vroeg ik, de deurkruk nog in de hand.Ze was alleen en probeerde een lach. Ze probeerde altijd een lach, en vond die meestal ook. Het vroege zonlicht scheen stralend binnen, en
Hoe of het ging, vroeg ik, de deurkruk nog in de hand.Ze was alleen en probeerde een lach. Ze probeerde altijd een lach, en vond die meestal ook. Het vroege zonlicht scheen stralend binnen, en
Ik zal niet meer wenen.Wenen is voor andere dagen,voor als ik appels ziete gaaf en te roodom erin te geloven,en een hemel waar de wolkenvan gevallen zijn. Treuren zal ik maarals de verhalen op zijn,het
De krant lagergens in de ooghoek van haar morgen.Ze zocht ernaarzoals naar alle dingenmaar vond niets dan spijt.Sprak:lees jij me voor,mijn kleine jongen,uit je kleine vrolijkheid?Ik beloof je daneen lach,de lippen aan de koffieen dan
Oké dan, ik beken, niet dat jij ‘t niet bent, maar of ik het wel kan, dat houden van. Stoort het als ik dan heel klein beginnen zal?
Gustaf is 88, loopt met een zelf uitgesneden eiken wandelstok, en drapeert een naoorlogse klak schuin op zijn hoofd, alsof hij er vergroeid mee is. Ze helt vanzelf af, wankelt niet, en rafelt licht aan
‘Dat is lang geleden,’ open ik. ‘Van voor de eerste coronagolf, zeker?’ Ze glimlacht. Anders dan voorheen, de ogen wat genepener en de linkermondhoek lichtjes omhoog. Ik lees: echter, authentieker. Die lach zag ik nog niet eerder. Dit
Diagnose? We leven in borderline times. Zijn met z’n allen zoekende. Antwoord? Help me zoeken, maar ik kies resoluut voor de liefde. Dirk De Wachter is psychiater en gaat sinds jaar en dag beroepsmatig om
Rouwen, hoe doe je dat? Johan Maes, rouwen in Vlaanderen Wie denkt er in deze dagen niet aan zijn of haar dierbaren? Wie voelt er nu niet de drang om het graf weer mooi te
Herstelgesprekken rond identiteit, relatie, zingeving, seksualiteit en existentieel welzijn.
Privacy | Cookies | Website door Pure GraphX