Gelukkig zijn

Ik zal niet meer wenen.
Wenen is voor andere dagen,
voor als ik appels zie
te gaaf en te rood
om erin te geloven,
en een hemel waar de wolken
van gevallen zijn.

Treuren zal ik maar
als de verhalen op zijn,
het geloof in dwergen,
reuzen en feeën,
en als het leven in mijn jas
aan de kapstok hangt
en niet langer in mij.

Maar zolang als ik mij
in jou mag dopen,
zoals mijn mond in rode wijn,
en aan je adem hangen mag
zoals een kind aan een schommel,
zal ik – al te gevoelige lezers
sluiten nu de ogen –

echt gelukkig zijn.

(c) lvdv

Ik ben vader van Julie, Astrid en Lucas. Ze scharnieren in leeftijd rond de dertig en lopen elk hun eigen (en erg verschillend) pad. Drie zielen. Drie werelden. Drie visies. Ik kijk er soms met verwondering naar.
Mijn vrouw is Katrien, was 25 jaar lang (zorg)juf maar fladdert sinds 2016 gezellig rond in Mus in een Plas, haar contente geschenkenwinkel, in hartje Gent, Serpentstraat.
En zelf ben ik therapeut en schrijf ik graag, vandaar een blogje. Veel meer is dat niet. Want: brevity is the soul of wit.
Mijn ziel lees je hier elders.

Alsdelentewil.be – deze cursiefjes hebben geen enkele link met bestaande personen, maar zijn louter literaire vertalingen van therapeutische inzichten
(Elke gelijkenis met bestaande personen, gebeurtenissen, activiteiten, aangehaalde voorbeelden of namen van personen berust dan ook op louter toeval.)

Als de lente wil

zorg voor mensen

Door het klikken op Verzenden, ga ik akkoord dat mijn persoonsgegevens verwerkt worden conform het privacybeleid van deze website. Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA. De Google Privacybeleid en Servicevoorwaarden zijn van toepassing.