Als geluk verwaait,
hol haar niet na
als een ijle hersenschim
zoals een hond zijn staart,
maar ga zitten,
kus de lucht
en eet de kruimels
die de vogels laten vallen.
Zeg dank, en ooit,
en als de lente wil.
Streel de kiezels
waarop de vissen rusten,
als het donker wordt
en nacht en koud.
Wacht de zonnewende
en het keren van de wind
die pluisjes zendt
als sneeuw, naakt en blank,
van paardenbloemen,
in geluk dat rusten ging
en elders wortel schoot
(c) lvdv
Ik ben vader van Julie, Astrid en Lucas. Ze scharnieren in leeftijd rond de dertig en lopen elk hun eigen (en erg verschillend) pad. Drie zielen. Drie werelden. Drie visies. Ik kijk er soms met verwondering naar.
Mijn vrouw is Katrien, was 25 jaar lang (zorg)juf maar fladdert sinds 2016 gezellig rond in Mus in een Plas, haar contente geschenkenwinkel, in hartje Gent, Serpentstraat.
En zelf ben ik therapeut en schrijf ik graag, vandaar een blogje. Veel meer is dat niet. Want: brevity is the soul of wit.
Mijn ziel lees je hier elders.
Alsdelentewil.be – deze cursiefjes hebben geen enkele link met bestaande personen, maar zijn louter literaire vertalingen van therapeutische inzichten
(Elke gelijkenis met bestaande personen, gebeurtenissen, activiteiten, aangehaalde voorbeelden of namen van personen berust dan ook op louter toeval.)
Herstelgesprekken rond identiteit, relatie, zingeving, seksualiteit en existentieel welzijn.
Privacy | Cookies | Website door Pure GraphX